കഥാപാത്രത്തെ ഉൾക്കൊണ്ട്, ആ സംഭാഷണം തന്‍റേതായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന ഏതൊരാളും മികച്ച നടനാണ്. മലയാളത്തിൻ്റെ പ്രിയ താരം മുരളി, നടനത്തെ വാക്കുകളിൽ ഒരിക്കൽ കുറിച്ചിട്ടത് ഇങ്ങനെയാണ്. ഇന്നേ ദിവസം, ആ വിപുലമായ അഭിനയസമൃദ്ധിയുടെ നിശബ്ദതയിലെ 16-ാം വാർഷികം.Actor Murali in the memories of the weaver of the silver screen
അധികം ഉയരമില്ലാത്ത ശരീരഘടന, എന്നാല്‍ അതിനെ മറികടക്കുന്ന അകമൊഴിയുള്ള മുഖം. കഠിനതയും കരുത്തും ചിഹ്നമാകുന്ന നെറ്റിയിലെ മുറിപ്പാട്. അതിന് അനുയോജ്യമായി പുളകമുള്ള, ആഴമുള്ള ശബ്ദം. മുഴങ്ങാനും മൃദുവാകാനും വേണ്ട അനുനേയതയോടെയുള്ള നാട്യവിഭവം.ഇതുകൊണ്ടൊക്കെ തന്നെയാണ്, സൂക്ഷ്മ തലങ്ങളിൽ ഒരഭിനേതാവ് പാലിക്കേണ്ട മനോധര്‍മങ്ങളോടെ സഞ്ചരിക്കുന്നതിൽ അയാൾ നല്ല നടനായി മാറിയത്. ആ നടന ഭാവത്തെ മലയാളികൾ വിളിച്ചു, അഭ്രപാളികളിലെ നടന വിസ്മയം, ഭരത് മുരളി.അഭിനയത്തിന്റെ ഗൗരവഭരിതമായ ഉണരിപ്പിലും നിന്നാണ് മുരളി എന്ന അഭിനേതാവ് അതിജീവിച്ചത്. അവനെ ‘ഭരത് മുരളി’യായി മലയാളികൾ വരവേറ്റത് ഈ പാതയിലാണ്.
മുരളിയുടെ കഥാപാത്രങ്ങൾ താരമൂല്യമാകുന്നതിനപ്പുറം പ്രേക്ഷകരെ തങ്ങളായിട്ട് സ്പർശിച്ചു. കാരണം, അവ അഭിനയത്തിലൂടെ മാത്രം അല്ല, ജീവിതാനുഭവങ്ങളിലൂടെ കൂടി കുഴഞ്ഞെടുത്തതായിരുന്നു. ഭാവം, ദേഹം, ശബ്ദം – ഈ മൂന്നു വഴികളും ഒരേ താളത്തിൽ ഒന്നിച്ചു ചേരുന്ന കാഴ്ചയായി അദ്ദേഹം അത് മാറ്റിയിരുന്നു. മലയാളം, തമിഴ്, തെലുങ്ക് ഭാഷകളിലായി 200-ലധികം സിനിമകളിൽ, ഓരോ വേഷങ്ങളും വ്യത്യസ്തതകൊണ്ട് നിറഞ്ഞു.
കൊട്ടാരക്കരയുടെ കുടവട്ടൂരിൽ ജനിച്ച കാർഷിക കുടുംബാംഗം. ഔദ്യോഗിക ജീവിതം ആരോഗ്യവകുപ്പിൽ തുടങ്ങി, പിന്നീട് അത് വിട്ട് നാടകത്തിലേക്കും, വെള്ളിത്തിരയിലേക്കും. മുരളിയുടെ ആദ്യ ചുവടുവയ്പ്പ് ഭരത് ഗോപിയുടെ ‘ഞാറ്റടിയിലൂടെ’ ആയിരുന്നു. എന്നാൽ പ്രേക്ഷകരുടെ ശ്രദ്ധയാകർഷിച്ചത് ‘പഞ്ചാഗ്നിയിലെ’ വില്ലൻ കഥാപാത്രവും, ‘മീനമാസത്തിലെ സൂര്യനിലെ’ കയ്യൂർ രക്തസാക്ഷിയും ആയിരുന്നു. ‘ആധാര’ത്തിൽ നായകനായപ്പോൾ, ആ അഭിനേതാവിന്റെ ഭാവം കൂടുതൽ വ്യക്തമായി.
പരുക്കനും ശക്തവുമായ കഥാപാത്രങ്ങൾ എളുപ്പത്തിൽ അനുസൃതമാക്കിച്ചേരുന്ന നടനായിരുന്നു മുരളി. അതോടൊപ്പം സ്‌നേഹഭാവമുള്ള അച്ഛൻ, ആത്മാർത്ഥ കാമുകൻ, ആത്മതപസ്സുള്ള രാഷ്ട്രീയപ്രവർത്തകൻ തുടങ്ങി അനേകം മുഖങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന് ആശാനപരമായിത്തന്നെ ചേരുകയും ചെയ്തു. വെങ്കലത്തിലെ ഗോപാലൻ മൂശാരി, ആകാശദൂതത്തിലെ ജോണി, അമരത്തിലെ കൊച്ചുരാമൻ, ആധാരത്തിലെ ബാപ്പൂട്ടി, കാരുണ്യത്തിലെ അച്ഛൻ, ചമ്പക്കുളം തച്ചനിലെ രാഘവൻ, നിഴൽക്കൂത്തിലെ വാസു – ഇവയൊക്കെ മുരളിയുടെ അതിമനോഹര പ്രകടനങ്ങളുടെ സൂചികകൾ മാത്രമാണ്.
അതിലപ്പുറം ‘നെയ്ത്തുകാരൻ’ എന്ന ചിത്രത്തിലെ അനായാസമായ അഭിനയവും ‘പുലിജന്മ’ത്തിലെ വിസ്മയകരമായ പകർന്നാട്ടവും അഭിനയത്വത്തിന്റെ ഉയർന്ന ചുവടുപടികൾ ആയി മാറി. ദേശീയതലത്തിൽ അംഗീകരണം ലഭിച്ച ഒരു നടനായി മുരളിയെ കണക്കാക്കപ്പെട്ടു.
ഇന്ന്, 16 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷവും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആ ഭാവം, ആ ശബ്ദം, ആ ശരീരഭാഷ – എല്ലാം ഒരുശൂന്യതയായി ഇന്നുവരെ നിലനില്ക്കുന്നു. ആ നടന്റെ ഓർമ്മ, ഭാഷയ്ക്കും സിനിമയ്ക്കും അവ്യക്തമായ നഷ്ടമായി തുടരുന്നു.
